Toen ik indertijd aan mijn opleiding als mediator begon vroeg ik mij af wat nu eigenlijk het verschil is tussen arbitrage, gewone bemiddeling en Mediation.Vanaf dag 1 van de opleiding wordt aangetoond dat er zeer duidelijke verschillen zijn.
Bij arbitrage wordt er een bindende uitspraak gedaan door een arbiter op basis van “feiten”. Bij bemiddeling wordt de bemiddelaar geacht actief deel te nemen aan het vinden en vormgeven van de oplossing.
Bij Mediation gaat het er juist om dat de partijen zelf de oplossing vinden en vormgeven, waarbij de mediator vooral het proces van de communicatie tussen de partijen stuurt en bewaakt.
Voor dat doel worden tijdens de opleiding tal van gereedschappen aangereikt, die je als mediator kunt inzetten om een open en constructieve dialoog tussen de partijen op gang te brengen en te houden vanuit een neutrale positie. Die neutrale houding van de mediator is daarbij een voorwaarde om een sfeer van vertrouwen te creëren tussen de partijen enerzijds en tussen de mediator en partijen anderzijds.
De gereedschappen die worden aangereikt vormen de basis voor het op gang brengen van een communicatie, die partijen in staat stelt om hun positie in het conflict duidelijk onder woorden te brengen en tevens de oorzaak en essentie van hun conflict vast te stellen. Waarbij vanuit de vertrouwelijkheid door partijen alles gezegd mag worden tegen de andere partij om duidelijk te maken wat precies dwarszit.
Pas als de communicatie op het niveau van dialoog is gekomen kunnen partijen gaan werken aan het vinden van een voor iedereen aanvaardbare oplossing.
In alle Mediation sessies, die ik heb mogen leiden bleek uiteindelijk dat het vinden van de juiste vorm van communicatie tussen partijen, waarbij men elkaars standpunten leert te respecteren de belangrijkste stap is naar de uiteindelijke oplossing van het conflict
Het lijkt er dus sterk op dat Mediation bijna een synoniem is voor respectvolle communicatie.
